از آسان‌ترین پازل‌های چهار تکه‌ای گرفته تا مشکل‌ترین پازل‌های چند صد تکه‌ای، همگی یک خاصیت مشترک دارند: تصویر نهایی (یا تصویر اولیه).
تصویری که ابتدا وجود داشته و بعد به تکه‌های مختلف تقسیم شده و باید با کنار هم قرار دادن تکه‌ها، دوباره ساخته شود اما اگر مختار باشیم که از بین قطعات به‌هم‌ریخته از پازل‌های مختلف، قطعاتی را انتخاب و از بین آنها تصویری را خلق کنیم، موضوع خیلی پیچیده‌تر خواهد شد.
خیلی‌ها اینطوری زندگی می‌کنند از جمله من. مشکل این افراد این است که در کنار مسیر اصلی خود، همیشه نیم‌نگاهی هم به جذابیت‌های اطراف مسیر دارند تا جایی که شاید حتی مسیر اصلی را رها کنند و دنبال علاقمندی‌های جدید بروند.
نیمی از عمر من برای درک این نکته تلف شد که این‌گونه بودن عیب نیست. هر چند که فرمول همیشگی موفقیت، از داشتن یک ایده و تصویر و هیجان بزرگ ذهنی و برنامه‌ریزی برای تحقق آن آغاز می‌شود، اما پذیرفتم که با تکه‌های پراکنده از پازل‌های مختلف هم می‌توان تصویر ساخت. به سختی و بسیار دیر، اما می‌توان. هر چند این مغایر تقدم بحث ماهیت بر وجود …
