سه شنبه چهارم ژوئن، چهاردهم خرداد، آمستردام– یادداشت سوم رویداد “مانی ۲۰۲۰”
سخنران اول، بعداز ظهر روز اول، “باب وان دیک” مدیرعامل “نسپرس” در مورد فرصت‌های سرمایه‌گذاری در بازارهای بزرگ چندین صد میلیون نفری مانند هند، آفریقا و آمریکای لاتین صحبت کرد. به اعتقاد وی، موج اول اینترنت که با فروشگاه‌های آنلاین و رسانه‌ها و بانک‌ها آغاز شده بود، به شبکه‌های اجتماعی ختم شد که زندگی روزانه میلیون‌ها نفر را به هم پیوند داد.
موج دوم اینترنت، شامل ابر‌داده‌ها، یادگیری ماشین و رایانش ابری فرا رسیده است و نوبت تمرکز روی صنایعی است که قبلاً به‌ندرت فرصت حضور در اینترنت را داشتند، مانند آموزش، سلامت، حمل‌و‌نقل، ساخت‌و‌ساز و خدمات مالی. میلیاردها نفر در جهان، از شرکت‌هایی که این فرصت را فراهم کنند، استقبال خواهند کرد (قابل توجه استارتاپ‌های ما که همچنان دنبال کپی دیجی‌کالا و اسنپ هستند).
امسال، سالن‌های سخنرانی را خیلی در گوشه کنار سالن‌های نمایشگاهی درست کرده‌اند و اسامی سختی هم برای آنها انتخاب کرده‌اند. به نظر من این موضوع برای توسعه بخش کنفرانس که گاو شیرده این رویداد است، مناسب نیست. اگر به‌تدریج، بخش کنفرانس تضعیف و بخش نمایشگاهی تقویت شود، مردم دلیلی برای پرداخت ورودی سه هزار و دویست یورویی نخواهند داشت.
یکی از مفاهیمی که در بخش نمایشگاهی، خیلی تاکید شده است، بانکداری باز است. پدیده‌ای که در ظاهر، نقض غرض دارد و دو کلمه تشکیل‌دهنده آن تناسبی با یکدیگر ندارند. اساساً این کلمه “اوپن” سالهاست که با پررویی تمام کنار هر کلمه‌ای می‌نشیند و هیچ خط قرمزی را نمی‌شناسد. در ایران خودمان، ابتدا کنار کلمه آشپزخانه نشست و ساختار خانه‌ها و حتی روابط خانوادگی را به هم ریخت و اکنون دامنه نفوذ خود را تا زندگی مشترک جوان‌هایی که در سن ازدواج هستند، گسترش داده است. در اروپا هم که گرفتار سرگیجه شده‌اند: گارد خود را با Open باز می‌کنند و با GDPR می‌بندند! از شوخی گذشته، اوپن بودن، بیشتر شبیه یک شیوه تفکر و یک فلسفه هست. اگر آن را با یک فناوری اشتباه بگیریم، واقعاً چنین سرگیجه‌ای را تجربه خواهیم کرد.
در همین راستا، تاکید زیادی روی اشتراک منابع، مشارکت با شرکت‌های فناوری و استقبال از نوآوری‌ها وجود دارد. تمامی شرکت‌های ارائه‌دهنده راهکارهای بانکی، هر کدام به نوعی با این مفاهیم جدید ارتباط برقرار کرده‌اند تا از گرایش‌های عمومی صنعت، به دور نباشند.
طبق رسم سالیانه “مانی ۲۰۲۰”، برای شام شب اول مهمان گوگل بودیم. مهمانی بصورت یک فستیوال غذا در فضای آزاد پارک آمستل برگزار می‌شود و هر مهمان می‌تواند غذای دلخواه خود را از غرفه‌های متعدد فستیوال، تهیه کند. برای هر نفر پنجاه یورو در نظر می‌گیرند که پارسال به صورت ژتون‌های پلاستیکی عرضه شد و خیلی‌ها اعتراض کردند که این شیوه، تناسبی با بزرگ‌ترین رویداد فین‌تک اروپا ندارد. امسال به‌صورت کارت عرضه شد که البته کارت‌خوانی برای آن پیش‌بینی نشده بود و غرفه‌دارها، شماره بارکد کارت را در نرم‌افزار خود وارد می‌کردند.
حسن اطاعت